Never to old to learn...

Hangdagen….
Ik vind me zelf gewoon zielig en toch is dat ook wel eens lekker ;)
Al voor het sponsor-loop-weekend had ik last van mijn rechterheup en bovenbeen. Tijdens dat wandelweekend was het verdwenen om in de week daarna weer erger terug te komen… Twee weken geleden werd ik helemaal misselijk van de pijn en ik viel nog net niet flauw bij Appie Heijn. Toch maar even naar de huisarts, waar ik gelukkig gelijk terecht kon. De diagnose luidde; slijmbeursontstekingaanhetSI-gewrichtwaarvoorjemedicijnenenfysiotherapiekrijgt. Ik had gelijk de associatie met het Supercalifragilisticexpialidocious Van Mary Poppins maar dan pijnlijker.
De medicijnen maken me suf en ’s morgens word ik wakker uit een diep dal alsof ik enorm doorgezakt ben… minstens 3 flessen wijn of zo…. Nou is dat SI gewricht al jaaaaaaaaaaaren mijn zwakke plek (één van de…) De dagelijkse!!! Fysiotherapie helpt gelukkig en gisteren had ik de laatste behandeling. Ik baal er wel enorm van dat áls ik iets heb en dit moeten laten onderzoeken en behandelen dat ik daar áltijd weer voor uit de broek moet! Waarom heb ik nou nooit iets aan m’n oor of arm….?
Momenteel gaat het wel; ik probeer mijn bloglijst te ordenen. Ver ben ik daar nog niet mee gekomen want ik stuitte op goed geluk op Francine’s blog. Ja meid, ik ben diegene die de laatste week urenlang jouw blog leest…. Ik heb genoten van jouw mooie observaties en gevoelige verhalen vol waardering en liefde voor jouw gezin, familie en vrienden. Het kan aan de medicijnen liggen… maar ik raakte vaak geëmotioneerd… het voelt alsof er een stukje in mij wakker wordt dat allang lag te sukkelen. Veel is zo herkenbaar en je schrijft zoals ik denk en zoals ik in mijn dagboek kan schrijven maar wat ik niet altijd op mijn blog durf te doen. Je hebt me wakker geschud ondanks de diclofenac-roes of eigenlijk dankzij die roesuurtjes…
Ik was mijzelf niet bewust van het feit dat ik een nerd omdat ik ook het liefst eindeloos veel tijd doorbreng in boekwinkels doorbreng.. haha .. Ook ik maak graag foto’s van de fruitschaal…. Ik ken weinig scrappers die met een Olympus fotograferen en ik ben nu blij dat ik niet de enige blijk te zijn. Die van mij –E300- vind ik erg zwaar en moeilijk om mee om te gaan. Ik gebruik het afgelopen jaar alleen nog maar mijn lichtgewicht Panasonic DMC-TZ2 met 10x optical zoom maar nu ik de mooie foto’s van Francine zie, probeer ik het toch ook maar weer eens met de Olympus ;)
En ze is ook al een fervent sterrenmunt theedrinkster!
Tsja, toegegeven… ik heb niet zo’n enerverende baan en zo’n prachtige dochter die een hele echte prinses is maar wel twee jongens die ook nog eens overeenkomsten blijken te hebben…
Volgens die jongens van mij ben ik ook niet zo’n leuke moeder als Francine, want zeg nou zelf: een moeder die jaarlijks een verwendag houdt met ieder kind apart en werkelijk de hele dag stelt in het teken van de wensen van haar kind, zo’n moeder heeft tot een leukstemoederprijs verdiend!!! Lieve Francine, bedankt voor het bloggen; ik had dat net nodig…

Francine, you're a real life artist! Love that!

Hanging out…
Sometimes self-pity is okay ;)
Before the sister’s hope 60k I had a sore hip because of crawling and bending all over the attic while cleaning that small place and sorting out all the books, clothes and toys.
During the 60k walk the pain disappeared but later that week it returned more painful then before… Two weeks ago in the supermarket I almost passed out because of the amount of pain. So time to visit the doctor who diagnosed a bursa-infectiononmys.i.jointandIneededmedicineandphysiotherapy. I immediately associated this with Mary Poppins’ Supercalifragilisticexpialidocious; a more painful variant.
The medicines made me dull and in the mornings it felt like had a huge hangover.
But they help and so did the daily!!! Physiotherapy. Yesterday I had the last session and I’ve to wait how my hip/leg/bottom will react on a tennis-match next weekend.
The worst part is that I have to take off my trousers every time I need to see the doctor or therapist…. Why don’t have I just troubles with my head or ear or something…?
Well, last couple of weeks I sorted out lots of other things… not on the attic ;)
Sorted out my list of favourites and my list of bloggers…. But then I rediscovered
Francine’s blog and I read that one from A-Z. Yes, my dear Francine, I’m the one that stalked your blog for hours and hours last weeks. I enjoyed your beautiful observations and sensitive stories full of appreciation and love for your family and friends. Maybe it was my medicine but I even got emotional by reading your blog. Something hidden inside of me woke up. I recognize so much of how you observe and write about events. It’s the way I used to write in my journals but which I didn’t do for a very long time.
Ha! I didn’t know I’m a nerd because I love to spend time in book shops…and yes I do photograph fruit too… I know less scrappers with an Olympus but I’m glad I’m not the only one anymore… if only I could make as beautiful pictures as you do… Time to leave my handy Panasonic DMC-TZ2 (10x optical zoom) in my bag and grab the Olympus again…
And she also drinks sterrenmunt tea!!! My all time favourite taste!
I’ve to admit… I’m not having an exciting job like she has and not a beautiful princess daughter but our two boys have a lot in common…
The important difference is that I’m not that super mother like Francine is!
Have you ever heard of mothers having a day out which each child every year? Francine does! And the child is allowed to do whatever he/she wants to do that day!!! Isn’t that GREAT!? She deserves the best-mother-prize! Dear Francine, thanks for blogging; I just needed your example ….