Dutch Dares Juni Schets

Het is weer tijd voor de Dutch Dares Juni Schets die Marsha voor ons maakte:

En zodra ik deze foto van mij bij de schoonheidsspecialiste zag, ging mijn fantasie weer eens met mij op de loop en raakte ik al snel lekker op dreef. Dat resulteerde in onderstaande layout met zelfspot en zelfkennis haha. Eind juli worden Erik en ik allebei 50 en dat vieren we (vanwege de vakantie) eind deze maand. Het zou leuk zijn als ik enigszins 'in vorm' op ons feest kan verschijnen en alhoewel ik vanaf min 10e jaar intensief sport, merk ik toch dat het vrouwenlichaam na een halve eeuw tekenen van verval krijgt die het daglicht niet meer kunnen verdragen. Mij hoor je dus niet klagen dat de zomer op zich laat wachten haha
Na zo'n 16 jaar geleden acuut in de overgang te zijn gekomen + 8 maanden van blessures (= niet sporten) lijkt er geen redden meer aan maar het voordeel van 50 worden, is dat het me ook niet zo heel veel meer kan schelen. Toch heb ik de draad weer opgepakt en het is zalig om (ondanks kniepijn) weer in beweging te zijn. Het zal beduidend meer tijd/trainingsuren kosten om een redelijk resultaat te krijgen maar ik heb nog minstens een halve eeuw de tijd.... toch?

Digitale layout met credits voor MCO–Beautiful Journey en K.Pertiet–sanded overlay

De Dare van Juni moest ik aan mij voorbij laten gaan maar de kans is groot dat ik alsnog een layout maak bij het thema OP DE FIETS want we hebben enorm veel fietsfoto's in ons bestand en de layouts in de blogpost zijn enorm inspirerend.

Laat je ook inspireren door de Juni blogpost en maak met je inzendingen kans op een maand gast-designerschap of de geweldige RAK.

Mijn RAK van vorige maand gaat naar Else Maria. Gefeliciteerd!

Veel scrapplezier gewenst,
Monique

2010 November update

November begon goed met een dikke envelop van de LOI. Die dikte had me al kunnen vertellen dat ik geslaagd was en als ik 'm had omgedraaid had ik het meteen geweten want daarop stond over de hele diagonaal GEFELICITEERD! Maar nee, ik had alleen het logo gezien tussen de rest van de post en kreeg ineens de bibbers, keerde 'm om, maakte 'm open, las eerst de bijgaande brief en ja hoor... geslaagd! Pas toen zag ik het diploma : ) Voor de 20 minutenschets had ik een 5 (wat blijkbaar genoeg was), voor de theorie een 7 en voor de praktijkopdrachten ieder een 8. Zo'n waanzinnig lekker idee dat dit nu achter de rug is!
En nu? Nu verder ontwikkelen, leren, oefenen,... Kortom: ik mag me grafisch ontwerper/DTP-er noemen maar zo voel ik me nog helemaal niet.


In november bracht ik ook weer eens een bezoek aan de oogarts want regelmatig voelde ik een pijnlijke druk aan de binnenkant van mijn oogkas en inmiddels had ik ook ondervonden dat ik aan de rechterkant geen diepte zag. Zo was ik al meerdere malen met mijn rechterarm en schouder tegen de deurpost aangelopen, had ik bij AH dozen wijn van een stapel gereden met m'n kar en tot overmaat van ramp reed ik de hele flank van buurvrouws nieuwe auto aan flarden - gewoon toen ie bij haar voor het huis geparkeerd stond... het moest toch niet erger worden...
Maar helaas - omdat ik verder alles goed kon zien en de binnenkant van het oog er normaal uitzag, viel er niks aan te doen.

Achteraf gezien, zocht ik steeds meer de veilige omgeving van thuis want ik zat niet op nog meer schade te wachten... Zo leefde ik me weer lekker een dagje uit op de 11 november tractatie.
Wat was het een pokkenweer die avond! Fakkels en lantaarns buiten zetten had geen zin dus maakte ik het op de valreep binnen weer gezellig en dat werd gewaardeerd.
Helaas mocht ik zelf niet van al het lekkers snoepen want ik had mijzelf veroordeeld tot een vegetarische biologische kuur aan de hand van 'Spetteren voor de Kerst' met onderstaand boek van Marjo Horn. Ik kwam bij toeval op deze kuur toen ik op zoek was naar een praktijk voor littekenbehandeling. Het leek me wel eens prettig om zelf het heft in handen te nemen voor mijn hoofd dat het de laatste maanden zo zwaar had gehad dus ik ging er weer eens volledig voor.

Dit betekende niet alleen een zuiverend dieet maar ook twee keer per dag gezichtsoefeningen doen en je gezicht en hals masseren met olie. Een heel verbond maar ook lekker ontspannend om daar bewust de tijd voor te nemen. Er is ook een Spetteren in de Lente. De gratis online begeleiding hiervan start 1 maart. Hij boek is ook te leen in de bieb.
De oefeningen doe ik nog elke dag en de massages af en toe. Na het dieet ben ik veel minder koffie gaan drinken en (met uitzondering van december) gebruik ik zelden alcohol.

Met diverse etentjes en feestjes viel het niet mee om me aan het dieet te houden. De zalige high-tea bij Corinne was voor mij een ware beproeving... Wat een werk was er van gemaakt en wat zag het er allemaal zalig uit. Corinne maakte deze foto van me en volgens mij zie ik hier al resultaat na twee weken 'spetteren' en zonder photoshop haha.

Na 3 weken was ik volledig voorbereid op een afspraakje met mijn eerste grote liefde (ja jij Henk - hallo!) Een dag voordat de examenuitslag op de mat viel, had hij contact gezocht mbt webdesign. Tsja, daar heb ik (nog) weinig kaas van gegeten maar een afspraakje leek me natuurlijk wel leuk... Ik was al een tijd benieuwd naar zijn restaurant en daar spraken we af. Zo gaaf om elkaar weer te zien en te spreken en wij hadden zo onze eigen Memories. Mooi om te horen hoe iemand zich verder heeft ontwikkeld en met hoeveel enthousiasme hij praat over zijn gezin en werk. Als je zo iemand als eerste grote liefde hebt, is dat ongetwijfeld vormend voor de rest van je liefdesleven en uiteindelijke partnerkeuze. Ik ben een mega geluksvogel! En van harte gun ik mijn kinderen ook zo'n mooie start.

Het weekend van A Sister's Hope (oktober) waren de jongens voor het eerst een nacht alleen thuis en dat was zo goed gegaan dat we het er eind november nog eens op waagden. Samen met alle Masterclassers van Erik waren we uitgenodigd in Kessel waar Rein en Irma ons vol trots de mooie nieuwe praktijk lieten zien. Daarna werd het nog heel erg gezellig bij hen thuis waar we het zalige wildbuffet afsloten met een eindeloze wijnproeverij waarna we om 03.00 uur onder begeleiding van Rein en de hond langs de Maas terugliepen naar ons hotel. Ik denk hier met warme gevoelens aan terug en het was fijn om in deze setting eindelijk kennis te kunnen maken met alle Masterclassers en partners.

November eindigde zoals het begon; met een bezoek aan een specialist. 30 November zat ik tegenover de neuroloog nadat mijn linker gezichtshelft verlamd leek. Het voelde aan als 'slapend'; dik en tintelend. Koude vingers tegen mijn wang voelden als warm en mijn oog- en mondspieren weigerden dienst. Kortom: schrikken. Bij de huisarts kon ik meteen terecht maar die constateerde dat de rest neurologisch wel in orde was. Dat betekende wel een verwijzing voor de neuroloog maar zonder spoed. Dat duurde me te lang en daarom ben ik zelf naar een cranio-sacraaltherapeut gegaan. Zij constateerde dat ik door de val zo goed als zeker een schedelbasisfractuur had opgelopen en dat een zenuw klem zat door een verschuiving van een schedeldeel. Omdat mijn linkergezichtshelft veel meer naar voren stond dan mijn rechtergezichtshelft functioneerde mijn linkeroog als dominant waardoor ik rechts geen diepte zag - Voilá!

Na één behandeling kan ik mijn tong al rechter uitsteken en een iets meer symmetrische A vormen - hoera!

De neuroloog schatte ook in dat de klap harder was aangekomen dan dat iedereen tot nu toe dacht; een MRI was de conclusie.

En verder bezocht onze Ivo vaker een dokter en paramedicus dan dat hij naar school ging. Hij maakte nachten van 16 uur en was dan nóg moe... redelijk uitzichtsloos.

2010 Oktober update

Het was niet zo zeer de drukte die me van het bloggen hield maar meer de problemen met blogger en de online verbinding. Wat blijkt? Wij hebben een abo op de meest geavanceerde verbinding maar de oude kabel is er niet tegen bestand. Zo gebeurde het dat we steeds 5 minuten online waren en dan weer een paar minuten niet, enz... Enorm frustrerend! Maar goed, inmiddels heeft Erik een oud modem (geloof ik) bij de kringloop gehaald. De verbinding is nu traag maar we kunnen langer achter elkaar online zijn - al is er nog veel uitval per dag...

Waar was ik gebleven? Oja, oktober!
Genietend in het najaarszonnetje heb ik eind september en begin oktober me het rambam geleerd om examen te kunnen doen in Grafisch Ontwerpen/DTP. Ik had de studie regelmatig laten versloffen en verstoffen en ook het examen bleef ik maar uitstellen. LOI was enorm coulant (uiteraard tegen bijbetaling) maar tenslotte was er nog maar 1 kans... Dus zette ik alles op alles! Maar dat viel niet mee: ik zat met die wiplash, vlakbij werd drastisch verbouwd (lees: de hele dag door slijpen, timmeren, zagen, muziek, schreeuwen en andere herrie) en ook de naaste buurman was dagelijks uuuuuuuuuuuurenlang met de cirkelzaag bezig voor een wintervoorraad brandhout om half Nederland te bevoorraden...

Concentreren viel niet mee want er was in allerlei vormen te veel afleiding...

9 en 10 oktober mochten we aan de wandel voor A Sister's Hope. Bijzonder was het dat we als team Piece of Cake topfundraiser 2010 waren met ruim 30.000 euro. Voor het complete verhaal verwijs ik nogmaals naar deze Handel en Wandel blogpost. Oktober 2011 viert ASH het 1e Lustrum. Schrijf je ook in voor deze bijzondere editie voor dit goede doel! Piece of Cake is uiteraard ook weer van de partij.

Dinsdag 12 oktober was de tweede en tevens laatste examendag. Een praktijkdag bij Kreftadvies in Haarlem waar we een logo moesten maken en een poster voor een tentoonstelling. Dit alles met gebruik van InDesign, Illustrator en Photoshop. Ik was die dag hondsberoerd; had het enorm koud en giga buikloop en dit was niet van de zenuwen. Maar toch kwam ik de examendag door en mocht gelukkig onbeperkt naar het toilet ; )

De eerste examendag (Leiderdorp) zat me ook al niet mee; door oponthoud stond de A9 ruim een uur vast en kwam ik 40 minuten te laat. Zodoende had ik nog 20 minuten om mij te installeren aan de tekentafel en een schets te maken voor een groot beeldmerk. Mijn hemel, wat een stress!!! Ik was al lang blij dat ik er nog naar binnen mocht en heb er maar het beste van gemaakt... Na een korte pauze kregen we het theorie examen. Helaas werd er geen beroep gedaan op inzicht maar meer op geheugen; noem 4 kenmerken van dit, noem 5 voorbeelden van dat, etc...

14 en 15 oktober vond Broek in Concert plaats in theater Cool in Heerhugowaard. De muziek werd verzorgd door Advendo en de Margriet Eshuijsband. Het gelegenheidskoor bestond uit 150 personen, waaronder ik. Dit evenement heet in de volksmond 'The Proms' omdat hiervan de meeste nummers worden uitgevoerd. Een waanzinnige happening en echt te gek om deel van uit te maken.

Donderdag zat mijn familie in het publiek en gelukkig maar want vrijdag was ik nergens meer...

Mijn lijf was het waarschijnlijk zat dat ik alle eerdere signalen had genegeerd en schakelde me nu volledig uit. Ik heb nooit eerder migraine gehad maar volgens de kenners moet dat het zijn geweest. Geen tweede optreden voor mij en helaas een hele leuke after party gemist...

Zondag 17 oktober was ik gelukkig wel in staat om bij de (schoon)familiedag te zijn. Lekker een dag uitwaaien op de Friese wateren met leuke mensen op een leuke boot. Hieronder de Maijermannen.
20 oktober was een dag met een gouden randje! Ieder jaar is het weer spannend welke uitslag de Dexa scan brengt over mijn osteoporose. De laatste jaren bleek dat mijn botdichtheid die van een 80jarige naderde dus moest ik aan het Alendroninezuur; een niet zo beste wekelijkse boost voor het lichaam. Gelukkig was het wel een enorme opkikker voor mijn botten en zo kwam ik kunstmatig weer binnen mijn normaalcurve - geweldig!

In de herfstvakantie zijn we twee dagen op pad geweest. In Leiden bezochten we de Egypte tentoonstelling in het Oudheidkundig Museum. Erik en ik hebben een haat-liefde verhouding met Egypte. Deze tentoonstelling deed ons hart sneller kloppen en achteraf vonden we het jammer dat we een dergelijke tentoonstelling niet hebben bezocht voordat we in 1992 een rondreis door Egypte maakten. Verder was Leiden goed voor shoppen en lekker eten.

Na een nachtje slapen in Noordwijk gingen we naar Space Expo. Daar viel zo veel te zien en te beleven dat we er de hele dag hebben doorgebracht. Het is een absolute aanrader!

Oktober stond flink in het teken van Ivo's gezondheid. Dit schooljaar heeft hij al zo vaak verzuimd vanwege buikpijn en vermoeidheid dat we de huisarts maar eens een bezoekje gingen brengen. Onderzoek van bloed en ontlasting toonden geen bijzonderheden zodat er een verwijzing kwam voor de kinderarts (januari 2011!). Omdat de klachten daarmee niet zijn opgelost, gingen we eerst naar een natuurgeneeskundige die enkele homeopatische medicijnen voorschreef. Ook startten we met osteopathie; dit gaf na elke behandeling wel een dag verlichting van de buikpijn.
wordt vervolgd....

When sliced, eat cake!

Het gaat al weer beter met me!

Iedereen die me met een zwarte korstenneus heeft gezien, zegt dat het er nu zo mooi uitziet. Tsja.... ik vind het nog steeds een verschrikkelijke plek. Je blijft er altijd wel wat van zien en ik hoop dat de littekenpleisters nog een beetje verbetering geven. Die mag ik pas gebruiken als de wond helemaal dicht is.

De scheur in mijn hoofd is dicht en alle overige korsten + blauwe zwellingen zijn verdwenen dus het ziet er inderdaad weer aardig uit. Helaas voelt mijn voortand nog niet beter en het is nog steeds de vraag of die tand het gaat redden. Het scheurtje in mijn kaakbot is nog onveranderd. De blauwe plek onder mijn oog heeft gesprongen adertjes achter gelaten maar daar valt altijd nog wat aan te doen. Inmiddels een nieuwe bril (zelfde 'scherpe' montuur) maar rechts ziet het wat wazig.
Op dit moment is de schedelpijn het ergst; vooral langs de randen (haargrens). Ik leef dus nog steeds op paracetamol en het liefst zet ik af en toe mijn hoofd af omdat het te zwaar voelt voor mijn nek.
Uit onderzoek blijkt dat zenuwuiteinden en spieren een flinke opdonder hebben gekregen en dat dat nog wel een tijdje nodig heeft om te herstellen = whiplash. Voorlopig kalm aan. Maar ja, wat is kalm aan? Die middag dat de huisarts dat tegen mij zij was ik om 10 uur de deur uit gegaan; hechtingen eruit, foto van mijn kaak, apotheek, opticiën, huisarts, boodschappen en weer naar de apotheek. Ik was alleen maar onderweg geweest en kwam pas om 15 uur weer thuis. Ongelooflijk gewoon dat je aan zoiets gelijk een dagvullend programma hebt. Kalm aan schijnt in mijn geval te betekenen dat ik een tijdje niet sport. Het voelt gelukkig nu al beter dan vorige week.

Gisteren werd ik door de post verrast met een enorme slinger waar allemaal lieve crea-scrapvriendinnen aan hebben meegewerkt. Zo gaaf en zo enorm lief!!! Foto volgt nog... Op Marsha's bijdrag staat 'If life gives you lemons, make lemonade'. Daar maakte ik deze week van 'if life gives you pieces, make cake' hahaha Deze week staat mijn leven volledig in het teken van de Piece of Cake taartenkraam. Geen idee hoe ik dat vrijdag ga bolwerken. Mijn eigen taarten en > 100 cupcakes zijn klaar en wachten in de vriezer op hun grote dag. Nu nog hopen op redelijk weer, veel taarten en veel omzet : )

Voor een impressie van vorige edities verwijs ik graag naar mijn Handel en Wandel blog. En zojuist valt het plaatselijke huis-aan-huis-blad op de mat met de aankondiging. Ik hoop dat daar nog wat reacties op komen want er kunnen nog taarten bij hoor!

Enne... daarna maar weer wat lijnen want de afgelopen weken heb ik zelf wat te veel (bakkies) troost gehad met cake onder het mom van mijn nieuwbakken quote "When sliced, eat cake" ...

When the going gets tough...

Lieve allemaal,

Bedankt voor de lieve reacties, kaarten, bloemen, telefoontjes, cadeautjes, tijdschriften, boeken, zelfgebakken cake en bezoekjes.

Het was een week van koffie zetten, praten praten praten, wondverzorging en verder werkelijk nergens aan toekomen.

Het deed me denken aan de kraamtijd met het grote verschil dat ik me nu van boven helemaal beurs voel...

Hoewel druk en onrustig was het super om te merken dat zoveel mensen aan me denken en met me meeleven. Dat doet me absoluut goed!

De meeste korsten zijn weg dus ik zie er al een stuk beter uit : ) Vanmorgen zijn de hechtingen verwijderd en ik kan nog niet zeggen hoe erg de schade op mijn neus is want daar zit nog een dikke korst (dooie huidlap?) op. Volgens de kinderen ziet het er nog steeds uit of 2 parende bromvliegen op mijn neus zijn doodgeslagen; alleen de 10 pootjes steken er nu niet meer uit... tsja.

Mijn schedel doet wel nog veel pijn en vanmiddag ga ik naar de huisarts in de hoop op een verwijzing. Erik heeft wel een klein scheurtje ontdekt in het kaakbot vlakbij mijn voortanden maar kan geen röntgen maken van mijn gehele schedel.

De meiden zijn terug en via hun foto's kon ik toch nog de resterende dagen een beetje meebeleven. Ik ben wel blii met hun foto's want mijn toestel heeft het niet overleefd. Het was wel idioot om foto's van mij te zien. Eerst met een grote lap op mijn oog, daarna een paar zonder pleisters en ten slotte de foto's van na de val. Het lijkt wel een reisje van de Zonnebloem...

De rode draad van mijn bergtrip: koffie! (nog meer dan pleisters)

* Koffie om 5.00 uur op Schiphol om wakker te worden en de reis gezellig te beginnen.

* Koffie om 11.30 uur in Saint Sauveur sur Tinée na vlucht en busrit. Hee, er zat ook een piraat aan tafel! en dan te bedenken dat ik als backpacker zo op de foto sta met een groep kinderen die foto-opdrachten moesten uitvoeren.

* Koffie voor, tijdens en na het wandelen; waar het ook maar kon.

* Koffie bij het ontbijt in Roya; terras van gîte d'etappe La Veille école. The day after...

Gek genoeg voelde ik me toen zelfs beter dan nu...* Koffie na een zalige 'afscheidslunch' in Saint Etiënne de Tinée waar onze wegen zich scheidden.

Maar natuurlijk werd er ook gewandeld! Bijna boven na 1400 meter bergop...

En dit uitzicht blijft trekken en de KiK van kilometers te voet achter je laten en niet wetend wat je nog te wachten staat... (en dat is soms maar beter ook - alhoewel!?)

Gezichtsverlies?

Geloof me, daar weet ik na afgelopen vrijdag alles van...

Eén misstap en uit was het met de wandelpret. Na een flinke wandeltocht zagen we om 17.30 uur de hut in Roya liggen. Met nog een uurtje afdaling te gaan, wisselde ik mijn zonnebril om voor mijn gewone bril. Bij de eerste stap daarna voelde het alsof ik dieper stapte dan ik had verwacht en voordat ik het wist, tuimelde ik voorover en viel letterlijk plat op mijn bek. Waarschijnlijk heeft de rugzak de val versneld, want er was echt geen weg terug of naar opzij. Ik bloedde als een rund en was ervan overtuigd dat mijn tanden en mond helemaal in puin lagen. Na wat van de schrik te zijn bekomen, heeft Anja mijn wonden ter plekke verzorgd met assistentie van Nelleke en Mieke. Daarna namen Anja en Mieke mijn tas mee naar beneden en zijn Nelleke en ik langzaam naar de hut afgedaald. Om een lang verhaal kort te maken, die avond ben ik in het ziekenhuis van Saint Etiënne sur Tinéé behandeld.

Tsja, niet schrikken want het is heftig. Deze foto is vanavond genomen; 4 dagen na de val.

Bont en blauw wordt inmiddels geel en groen. Onder mijn haar zit een snee van 8 cm met 2 hechtingen, hier heb ik nog het minst last van op de jeuk van het genezingsproces na. Een strakgespannen voorhoofd (goed tegen de rimpels!) dat nog erg beurs aanvoelt. Gezwollen oogleden en bont en blauwe afdrukken van mijn bril. Het neusbruggetje van mijn bril heeft de meeste schade veroorzaakt en heeft een flinke lap vel tot op het bot van mijn neusrug geschraapt. Er zat enorm veel vuil in wat met veel pijn en moeite is verwijderd; daarna kreeg ik 5 hechtingen in mijn neus. Het ziet er echt verschrikkelijk uit en op dit moment ben ik ervan overtuigd dat er nog wel een hersteloperatie nodig is t.z.t. Mijn mond lijkt zich het snelst te herstellen. Gisteren kreeg ik wel pijn in mijn tand en tandvlees dus vandaag maar naar Erik geweest voor een foto. Er zit een kleine barst in het bot maar verder lijkt er geen blijvende schade te zijn. A.d.h.v. wekelijkse foto's wordt in de gaten gehouden hoe de barst zich ontwikkelt.

Daar ging dus mijn wandelvakantie waar ik al zo lang naar uit had gekeken... Gelukkig heb ik drie prachtige onvergetelijke dagen gehad die volledig aan mijn verwachtingen voldeden. De meiden zijn superfantastisch en ik heb letterlijk en figuurlijk veel steun van ze gehad.

SOS International verdient ook een pluim evenals het echtpaar dat de gîte La vieille école runt! De eigenaar zette ons zaterdagochtend af in Saint Etiënne waar ik een nieuwe check-up kreeg voor een Fit-to-fly verklaring en waar we nog lekker met z'n 4tjes geluncht hebben. Daarna liepen de meiden verder naar Saint Dalmas en ik zou om 16.30 uur de bus nemen die me in 2 uur naar Nice zou brengen. Een echtpaar had ons emotionele afscheid gadegeslagen en boden me prompt een lift aan naar Nice - geweldig! Weliswaar niet zo zeer voor mijn rust maar wel weer voor mijn Frans ;) Superlieve Fransen! En nu ben ik al weer een paar dagen thuis in het natte saaie platte Holland terwijl de meiden in de schitterende Mercantour wandelen met alle dagen zon. Het valt niet mee; vooral omdat mijn hoofd 24/24 uur pijn doet ondanks de vele pijnstillers. Mijn brillen (van 2 maanden oud) liggen in puin maar ook andere brillen kan ik niet op mijn neus(wond) verdragen. Mijn ogen vinden het om 22 uur absoluut bedtijd : (

Maar over belangstelling niet te klagen : ) Iedereen is superlief en bezorgd en ik moet nu echt oppassen dat ik met niet te veel laat pamperen. Vandaag voor het eerst weer op pad geweest en ik herkende gewoon mijzelf niet in de angst die ik nu heb dat iemand tegen mij aanbotst. Ik schrok al toen ik op de linkerrijbaan reed en een auto naast mij van de 3e naar de 2e rijbaan kwam. Toen Erik de digitale röntgentoestanden installeerde, was ik ook als de dood dat hij tegen mijn neus zou komen. Bij de bakker en alle andere winkels waar ik vanmiddag boodschappen deed, schrok ik vooral van mensen en kinderen die ineens naast me kwamen staan. Toen ik vanmiddag in de storm mijn was van de lijn haalde, was ik bang dat de parasol op mijn neus zou belanden. Zo helemaal niet-Monique om mij zo kwetsbaar te voelen. Hoop toch wel dat dat snel afzwakt zeg.

Kortom: pas op de plaats en van de nood een deugd maken door goed te studeren voor mijn examen op 30 september. Dan is het nog ergens goed voor geweest : )

Sneak peeks Scrap-Club September kit

Na een lekkere vakantie met prachtige foto's is het zalig scrappen met deze kit!
Vanaf de 19e kun je op het Scrap-Club blog in de Kit idea gallery zien wat de Design Teamleden hebben gemaakt met deze kit.Een week later zal ik die van mij hier laten zien maar eerst ga ik weer op reis. Morgen vliegen Mieke, Nelleke, Anja en ik naar Nice om daar vandaan in de Mercantour van hut naar hut te wanndelen en uit de rugzak te leven. Ik zal blij zijn als ik morgen in het vliegtuig zit want alle voorbereidingen zaten voortdurend tegen. Aanschaf schoenen en rugzak gingen niet van een leien dakje en een ontstoken knieschijf dreigde vervolgens roet in het eten te gooien...Tot overmaat van ramp kreeg ik zondag op maandagnacht vreselijk veel last van mijn oog. De huisarts zag er niets bijzonders aan maar ik mocht vandaag terugkomen als het nog niet beter werd. Het werd absoluut niet beter dus vanmorgen zat ik weer tegenover hem en vanmiddag tegenover de oogarts. Wat bleek? Er zat een staalsplinter in mijn oog en die moest er meteen uit. Dat was dus gelijk een hele ingreep. Morgen loop ik dus zo op Schiphol en ik heb een brief mee van de oogarts voor het geval men denkt dat ik wat smokkel achter dat lapje. Daar komt vast de uitdrukking "iemand voor het lapje houden" vandaan ; )
Pas rond 15 uur mag het eraf, ben ik gelijk geharst en hopelijk ook genezen - spannend.
Ik ga nog even verder met pakken want al die uren aan doktersbezoeken hakken behoorlijk in mijn planning. Eén voordeel: nu ik halfblind mijn rugzak pak, kan ik het vast in een donkere hut allemaal blindelings terugvinden.

wordt vervolgd...

; )

I'm walking on sunshine!

Je loopt er wekelijks zo'n 80 km op en krijgt geen blaren en spierpijn- ra ra wat zijn dat?

Nou simpel zat; mijn voeten die in twee zalige Aku bergschoenen zitten. De afgelopen maanden heb ik er al honderden kilometers op gelopen zonder een centje pijn. Schoenen die helaas aan vervanging toe zijn - snik. Inmiddels heb ik al zo'n 50 paar schoenen gepast en werkelijk niks zit lekker genoeg om straks de 4daagse van Alkmaar (á 35km per dag) te lopen + 8 hele dagen in de Alpen met zo'n 10 kilo op de rug! Wat zeg je???? Ja écht! Een grote wens komt uit. Anja, Mieke en Nelleke hebben gevraagd of ik hen in augustus vergezel op hun huttentrektocht in de Mercantour en ik heb JA gezegd! Uiteraard na overleg met het thuisfront; het is namelijk in de zomervakantie van de jongens als Erik net weer aan het werk is - oeps! Van de 8 dagen zijn ze 4 dagen overdag alleen thuis en ik maak mijzelf gewoon wijs dat ze dat heel goed kunnen! Het komt dus goed uit dat ik in juni ook nog een paar dagen met Astrid op stap ga - kunnen ze mooi oefenen in zelfredzaamheid hahaha (en ik ook - in loslaten).

Op mijn blog "Handel en wandel" heb ik net een post geschreven over de eerste acties voor A Sister's Hope. Een niet-te-missen-tip is mijn verhuur van High Tea benodigheden! Doe er je voordeel mee en steun een supergoed doel!

En hoewel dit stukje ook over wandelen gaat, plaats ik het toch op dit blog. Gewoon omdat het wandelen een groot deel van mijn week vult - nog afgezien van de jacht naar schoenen, een goede 60 liter rugzak en allerlei ander lichtgewicht materiaal. Tsja, er komt nog een vakantie bij aan kosten - I know.... maar misschien mag ik volgend jaar wel weer mee ; )

Alle tips omtrent handige spullen zijn van harte welkom hoor. Evenals leuke wandeltips. En als je een lange afstandswandelaar bent met een tempo van zo'n 5.8km/uur en zin hebt om eens in de

omgeving van Alkmaar - Duingebied te wandelen dan nodig ik je hierbij van harte uit!

Vanmiddag bleek dat het vele wandelen 'mijn redding' is wat betreft de vaten in mijn benen. Nadat een sportmasseur geschrokken had gereageerd op het zien van spataderen in mijn knieholtes, werd ik via de huisarts verwezen naar het flebologisch centrum. Daar schrokken ze helemaal niet van mijn benen maar deden stiekem wel het licht uit toen ze de doorstroming ervan in beeld brachten mbv een echo... grijnzzzzzzzzz

Nou, eerlijk gezegd zat dat met die doorstroming niet zo goed. Sterker nog, het was een wonder dat ik totaal geen klachten had van vermoeide pijnlijke benen met vochtophoping. Ik vertelde over het vele wandelen en dat ik zelfs na zo'n marathontocht nergens last van heb. Dat was volgens de arts mijn 'redding' op dit moment maar zodra ik minder in de gelegenheid kom om veel te lopen, krijg ik gegarandeerd last (ja hoor dat kan er ook nog wel bij...). Dusssssssss moet er operatief iets met beide hoofdaders gebeuren en ik hoop dat nog te kunnen rekken tot de nieuwe kliniek klaar is in 2011. Dan kan het mbv anesthesie zodat beide benen in 1x kunnen - scheelt gelijk weer een paar weken niet douchen enzo. Wat dat betreft was het wel een gevoel van vrijheid (niet van opluchting maar echt van een soort vrijheid) dat ik nu niet ingespoten werd en minimaal een week met ingezwachtelde benen als een halve mummie door het leven moest.

Met dat vooruitzicht had ik vandaag nog snel (van 8 tot 14 uur) flink getuind en de badkamer grondig aangepakt, me zalig lang gedouched, haartjes gewassen, me onthaard en nageltjes gelakt....

En nu? Nu kan ik morgen gladgeschoren en wel gewoon naar Zumba (hoera!) en daarna lekker douchen. Als onze Queen Anja op Koninginnenach viert dat ze de volgende dag 50 wordt, kan ik gewoon mijn oranje jurkje aan. Ik kan het werk in de tuin afmaken. Als ik wil, kan ik zaterdag zo de tulpenwandeling van Bloeiend Zijpe met Sandra gaan lopen. Koffer pakken voor een paar dagen Denemarken wordt een stuk makkelijker nu ik geen rekening hoef te houden met wijdere broeken (ja ik weet het, weer een reisje, het is een beetje té dit jaar, ik ben het me bewust...). Kortom: het geeft me werkelijk een gevoel van vrijheid.

En al die andere dingen die ik als halve mummie zou doen? Zittend van alles uitzoeken en opruimen en heel veel lezen en studeren en... en.... dat moet dan maar weer wachten... zoals altijd...

foto's langs de routes van 17 april 42 km Bloesemtocht (Geldermalsen) en 25 april de Waterlandmarathon. Wat is Nederland toch mooi - vooral met dat lekkere weer!