Willem Coersen

Een zwarte dag.
Vanmorgen vroeg kreeg ik het schokkende bericht dat afgelopen nacht Willem Coersen plotseling is overleden op de veel te jonge leeftijd van 61 jaar.
Ongelooflijk en de aarde dreunt er blijkbaar nog steeds van na want ik voel mijn benen nu nóg trillen…
Willem…
* een muzikaal genie; die vele instrumenten kon bespelen en als hij een Hawaï geluid wilde hebben, bouwde hij gewoon zelf een Hawaï gitaar.
* een creatieve duizendpoot die ook nog eens prachtig kon tekenen en schilderen en tekstschrijver was.
* super trots op iedereen die hij lief heeft.
* een man die niet op de voorgrond trad maar het wel kon waarderen als je hem in het zonnetje zette. Zo wilde Willem (als trouw bloglezer) zelf ook graag op mijn blog verschijnen na zijn masterclass en ja Willem, hier ben je dan weer…
* druk met zijn muzikale cabaretvoorstelling Septimbre, die ik in mei zou bezoeken en waarvan ik het nu betreur hem niet al in maart te hebben zien schitteren.
* 18 jaar lang de basis van ons koor Starlight; zonder Willem geen muziek. Elke dag hoor ik wel een nummer waarvan ik denk ‘hé die is van Starlight’ maar voortaan zal dat zijn ‘hé daar klinkt Willem’!
* die ons de afgelopen jaren steeds meer op het hart drukte om vooral met het hart te zingen. Zijn muziek kon ons raken in het hart en nu wilde hij dat wij hem met ons geluid zouden raken. De laatste maanden viel het op dat hij vaak met vochtige ogen naar ons luisterde. Lieve Willem, hebben we te vaak jouw hart geraakt? Of wist je dat jouw hart een zwakke plek had en werd je emotioneel tijdens de repetities omdat je wist dat het over zou raken…?
Was het een voorteken dat ik afgelopen weekend een mini album voor je wilde maken met foto’s van de masterclass? Dat ik de ster sjablonen nergens kon vinden? Dat ik de zilververf maar niet goed dekkend kreeg, wat achteraf gezien toch wel vreemd is…? Waarom eigenlijk zilver? Dat is toch helemaal geen Starlight kleur maar alleen jouw kleur Willem...?
De laatste show heette “Starlight anders” waarvoor jij het prachtige decor maakte. Hoe treffend is dit? “Starlight” zal inderdaad nooit meer hetzelfde zijn. Het is in het diepst van haar ziel getroffen en mijn gevoel zegt nu dat samen met jou ook het koor ter ziele is gegaan. “Starlight” is uniek in de regio door de exclusieve muziekbanden van jouw hand. Door jouw inzet en de techniek werd de kwaliteit steeds beter waardoor de boekingen flink toenamen.
Hoe kunnen we ooit nog zingen zonder emotie? …wat dat betreft heb je toch nog je zin gekregen…
Aan jou het laatste woord…

Lieve Willem, rust zacht…


Suddenly last night Willem died, a musician of genius and a very creative man (painting, writing lyrics). The soul of “Starlight” where he was able to touch you with his music and wanted to be touched by our voices. How can we ever sing with emotions from now on? So Willem, we finally let you have it your way…

Dear Willem, rest in peace…