Afscheid

De zomervakantie is begonnen en dat betekende voor Ivo dat hij de afgelopen weken afscheid nam van de basisschool.

Omdat hij in de vakantie 12 wordt en al 4 jaar geen feestje had gegeven ( ja, ik weet het - ik ben een vreselijk ontaarde moeder...) mocht hij deze keer de hele klas uitnodigen voor een middag en avond vol verrassingen. Nu heeft zijn klas maar 13 leerlingen en daarvan konden er helaas maar 9 komen. We startten thuis waarna we met onze auto en die van opa Jacob richting Limmen gingen voor 12 minuten lasergamen. Ik voelde me net een Charlie's Angel alhoewel ik er niet echt profi op gekleed was. Geheel in het wit was ik dan ook een leuk mikpunt in een ruimte met blacklight: lekkere binnenkomer! Aan dezelfde straatweg maar dan in Heiloo gingen we bowlen en patat eten; al gauw was de hele groep na het eten vertrokken om buiten verstoppertje te gaan spelen in afwachting van opa Jacob (die na het lasergamen naar huis was gegaan). Dat er heel ander vervoer was geregeld, kwam als een grote verrassing. Een limo hummer! Ik vind het zelf een vreselijk lelijk ding en was blij dat ik met eigen auto terug kon maar de kinderen (en Erik) vonden het een hele belevenis. Er was drinken en een disco met discolampen en al! Ze konden er gewoon in dansen!!! Enorm opgewonden en dolenthousiast kwamen ze er uit - allemaal gemotiveerd om te gaan leren voor een goede baan om er ook één te kunnen kopen - hahaha!

Natuurlijk zorgde de klas voor een afscheidscadeau voor de school. Samen met 7 leerlingen en nog twee ouders hebben Erik en ik het spel Twister op het schoolplein geschilderd. De verf werd zomaar weggegeven door Jos, eigenaar van Decora Decasa in Alkmaar. Super toch!? Hij heeft niet eens iets met de school of met ons - een gouden kerel!

En het cadeau is een groot succes!

"Eindelijk wat leuks om te doen op het schoolplein" is een veelgehoorde kreet!

Ja jammer voor groep 8, die hebben er zelf niet veel meer aan... Voor Ivo is het mooi geweest; hij heeft zin in het voorgezet onderwijs en is eerlijk gezegd helemaal klaar met zijn school. De musicalmaanden waren zware tijden voor hem; hij had namelijk de allerkleinste rol! En dan te bedenken dat hij was aangenomen voor de theater-muziekklas van het Stedelijk Dalton! Het was zo triest om te zien... 3 minuten op het toneel bij aanvang waarvan 1 minuut achter het gordijn dat niet volledig was opengetrokken. Daarna was hij 1 1/2 uur achter de coulissen waar ik hem wel alle liedjes hoorde meezingen en wij maar kijken naar de anderen... waaronder een onverstaanbare hoofdrolspeler zonder enige mimiek - vreselijk! Ivo kende alle rollen uit zijn hoofde en gelukkig konden we thuis vaak genieten van zijn privévoorstellingen want de musicalavond vond ik echt om te huilen. Aan het eind had Ivo ook nog wat tekst maar omdat een ander te snel inviel, heeft hij maar één zin kunnen zeggen omdat de rest nu nergens meer op sloeg - nu moest hij vervroegd af... zo zielig... Zelfs het eindlied moest hij achter het toneel meezingen- belachelijk dat daarbij slechts een handjevol uit zijn klas op het toneel stond + een paar extra spelers uit groep 7. Daar moet toch heel groep 8 in beeld zijn voor de ouders terwijl ze zingen Tot ziens tot ziens..etc. en niet pas met het refrein!!?? Ik word nu gewoon weer kwaad en heb er echt geen goed woord voor over!

Mijn kanjer in een heus politiepak (kleinste damesmaat)

Dus... ik ben er ook helemaal klaar mee: geen schoolkrant meer, geen documentatie meer op vrijdagochtend. Er was nog een laatste sportdag en een leuke excursie in Alkmaar. Toen nog een laatste keer trakteren en nu is het klaar! Op naar de volgende etappe!