Voorbij de regenboog

Foto gemaakt door Sjef Kenniphaas

Gisteren was ik getuige van de breedste en helderste regenboog ooit met nog een vage regenboog erachter. Toen dat enorm scherpe kleurrijke beeld opdoemde, raakte ik er zo door gebiologeerd dat ik  bijna de vangrail inreed… Het liep goed af en ik kon niet wachten ergens te kunnen stoppen om een foto te maken. Helaas trok de lucht vervolgens snel dicht en was mijn kans op een foto verkeken. Maar wat had dit beeld een indruk gemaakt; ik was er vol van.

En wat was ik vanmorgen door het dolle toen bovenstaande foto van dezelfde regenboog groot stond afgebeeld op de voorpagina van het Noordhollands Dagblad.  De foto is gemaakt door Sjef Kenniphaas en wat ben ik blij dat hij deze in de media heeft gedeeld en aan mij wilde mailen.

Het was zo’n sterk geluksmoment dat ik gelijk zin kreeg om (na bijna een jaar) de draad van het bloggen weer op te pakken. Mijn blog leek iets te zijn geworden uit een vorig leven. Ik kon het nergens in mijn bladwijzers (favorieten) vinden en via een zoekopdracht in Google kwam ik via een ander blog pas bij mijn eigen ‘Letters’. Natuurlijk heb ik eerst mijn laatste blogpost gelezen (heb ik dat geschreven?) en toen begreep ik het. De regenboog als dagelijks terugkerend symbool na het overlijden van mijn vader heb ik verder veronachtzaamd, hoewel er heel veel op mijn pad kwamen dit afgelopen jaar. En met deze enorm stralende regenboog realiseerde ik me plotseling dat niet iedereen ‘m zou zien. Het hangt af van waar je bent en vanuit welke hoek je komt. Ik was op weg naar mijn moeder, die elke dag zo verdrietig is nu mijn vader er niet meer is. Deze maanden heeft ze extra hulp van ons nodig omdat ze met twee krukken loopt na een heupoperatie. Ik realiseerde me dat we niet voor anderen kunnen oordelen over hoe groot of hoe heftig iets is, we zien het tenslotte allemaal vanuit een ander oogpunt. Er is niet één waarheid, iedereen kleurt het weer anders. En al lijkt een regenboog -net als het leven- een begin en eind te hebben, het is vergeefse moeite hiernaar op zoek te gaan. Naarmate je je beweegt, lijkt te regenboog zich met je mee te verplaatsen. Hoe mooi symbolisch is dat!?

Tijd om verder te leven. Omdat de mooie momenten steeds snel lijken op te lossen en op Facebook een kort leven beschoren zijn, zal ik ze voortaan weer bewaren door middel van bloggen. Ik ben er weer…