In de voorjaarsvakantie (16 - 24 febr) waren we in Partenen om te skiën in Silvretta Montafon, een sneeuwzeker en lekker skigebied. Omdat het voorlopig onze laatste keer is in dit gebied wil ik er -op de valreep- toch een blogpost aan wijden. Terwijl al 2 dagen een lentezonnetje haar best doet hier de winter te verjagen, geef ik nog even een overkill aan sneeuwfoto's..
Zodra we zaterdagavond Oostenrijk inreden, werden we verwelkomd door vreugdevuren en prachtige vuurwerkshows langs de route. Gelukkig hadden ze in Partenen gewacht tot wij er waren (grapje) en daar vond zondagavond de Häxenbrenne plaats om de winter weg te jagen en de lente weer een kans te geven. De gigantische brandstapel/toren zorgde voor een enorm vuur en het grootste spektakel was wel de snelle explosie van de heks op de toren; meestal duurt dit wel een minuut of 10 maar nu knalde alles na 2 minuten al uit elkaar. Kom maar op met de lente!
Het was een koude week, maar daar valt tegen de kleden. Een groot voordeel waren de prima sneeuwcondities en strakblauwe lucht.De dalafdaling naar Gaschurn was mogelijk als je je ski's er aan wilde offeren. Wij hebben het de eerste dag gedaan maar kozen de rest van de week voor een meer relaxte optie; de lift.
Schreef ik al dat het koud was...
Woensdag heeft het de hele dag en nacht gesneeuwd. Erik en Wouter
durfden het wel aan ondanks het slechte zicht maar Ivo en ik namen een
dagje 'vrij'. Met de bus naar Schruns was geen succes omdat de winkels
gesloten waren tussen 12-14 uur, net toen wij er waren. Maar goed, we
zijn er geweest ; )
Donderdag t/m zaterdag begon de dag steeds met koud maar prachtig
weer waarna het om 14 uur dichttrok en vervolgens de hele middag en nacht ging sneeuwen. Gelukkig stonden we al om 8.30 uur op
de piste en hadden we wel om 11 uur een zonnige koffiepauze, zoals hier bij Brunellawirt.
Om 14 uur lunchen in de zon lukte ook nog maar zodra de eerste sneeuwvlokken vielen, doken we Nova Stoba in om te kaarten. We hebben de jongens er klaverjassen geleerd.
Na een superweek met goede sneeuw, lekker eten, volop skiën en gezellige family-quality-time namen we afscheid van de familie Ferk en Partenen. De terugreis schoot aanvankelijk niet erg op door de hevige sneeuwval van de voorgaande middag, nacht en ochtend. De ruitenwisservloeistof was niet aan te vullen en de wegen en het zicht waren lange tijd slecht.
Tot onze eigen verbazing hebben we er toch 'maar' 10 uur uit en thuis over gedaan. Zodoende hadden we nog even tijd om kennis te maken met ons nieuwe familielid Siep, het hondje van mijn zus Yvonne & Rob. Wat een snoepie!
En nu? Op naar de lente!
1 opmerking:
Dit zijn zulke mooie foto's dat het niet erg is om ze te bekijken terwijl we wachten op de lente! Fijn dat jullie zo genoten hebben!!
Een reactie posten