When the going gets tough...

Lieve allemaal,

Bedankt voor de lieve reacties, kaarten, bloemen, telefoontjes, cadeautjes, tijdschriften, boeken, zelfgebakken cake en bezoekjes.

Het was een week van koffie zetten, praten praten praten, wondverzorging en verder werkelijk nergens aan toekomen.

Het deed me denken aan de kraamtijd met het grote verschil dat ik me nu van boven helemaal beurs voel...

Hoewel druk en onrustig was het super om te merken dat zoveel mensen aan me denken en met me meeleven. Dat doet me absoluut goed!

De meeste korsten zijn weg dus ik zie er al een stuk beter uit : ) Vanmorgen zijn de hechtingen verwijderd en ik kan nog niet zeggen hoe erg de schade op mijn neus is want daar zit nog een dikke korst (dooie huidlap?) op. Volgens de kinderen ziet het er nog steeds uit of 2 parende bromvliegen op mijn neus zijn doodgeslagen; alleen de 10 pootjes steken er nu niet meer uit... tsja.

Mijn schedel doet wel nog veel pijn en vanmiddag ga ik naar de huisarts in de hoop op een verwijzing. Erik heeft wel een klein scheurtje ontdekt in het kaakbot vlakbij mijn voortanden maar kan geen röntgen maken van mijn gehele schedel.

De meiden zijn terug en via hun foto's kon ik toch nog de resterende dagen een beetje meebeleven. Ik ben wel blii met hun foto's want mijn toestel heeft het niet overleefd. Het was wel idioot om foto's van mij te zien. Eerst met een grote lap op mijn oog, daarna een paar zonder pleisters en ten slotte de foto's van na de val. Het lijkt wel een reisje van de Zonnebloem...

De rode draad van mijn bergtrip: koffie! (nog meer dan pleisters)

* Koffie om 5.00 uur op Schiphol om wakker te worden en de reis gezellig te beginnen.

* Koffie om 11.30 uur in Saint Sauveur sur Tinée na vlucht en busrit. Hee, er zat ook een piraat aan tafel! en dan te bedenken dat ik als backpacker zo op de foto sta met een groep kinderen die foto-opdrachten moesten uitvoeren.

* Koffie voor, tijdens en na het wandelen; waar het ook maar kon.

* Koffie bij het ontbijt in Roya; terras van gîte d'etappe La Veille école. The day after...

Gek genoeg voelde ik me toen zelfs beter dan nu...* Koffie na een zalige 'afscheidslunch' in Saint Etiënne de Tinée waar onze wegen zich scheidden.

Maar natuurlijk werd er ook gewandeld! Bijna boven na 1400 meter bergop...

En dit uitzicht blijft trekken en de KiK van kilometers te voet achter je laten en niet wetend wat je nog te wachten staat... (en dat is soms maar beter ook - alhoewel!?)